Wij hadden dus de eer om The X-Lovers, een van Corfu’s beste en bekendste bands, te mogen verwelkomen bij ons thuis. Omdat ik wel eens een paar foto’s van ze maak terwijl ze aan het werk zijn, leek het ze een leuk idee om eens een privé concert te geven. Maar dan moeten natuurlijk alle agenda’s over elkaar heen passen en dus was dat er nog niet van gekomen. Tot ik op een dinsdagmiddag een sms kreeg van George, de gitarist en leider van de band: ‘We can play at your house tomorrow! You have 1 hour to decide.’ Oeps! Dat wordt nog even een heel geregel, maar tegen zo’n aanbod zeg je vanzelfsprekend geen nee.
En dus ben ik gelijk maar aan het bellen, regelen en mailen gegaan om onze vriendenkring uit te nodigen voor dit muzikale spektakel. Ook moest er natuurlijk de nodige drank en hapjes ingeslagen worden, want je kan je gasten niet de hele avond op een houtje laten bijten. Kortom, druk druk druk, kalm aan, regel regel, bel bel, rustig nu, maar snel!, en waar is die verrekte telefoon, vlug vlug vlug.
Woensdagavond om zeven uur werd het hele terras aan de westkant volgebouwd met apparatuur, variërend van reusachtige speakers tot loodzware versterkers, microfoons, een lichtinstallatie, standaards en kilometers kabel. Terwijl de George en Thodoris – de soundman – zich in het zweet werken om alles op elkaar af te stemmen, vermaken de nieuwe bassist genaamd Foivos en zangeres Alexia zich in het zwembad. Over werkpaarden en sierpaarden gesproken!
Lanzaam druppelen de gasten ook binnen en iedereen is in gespannen afwachting van de start van het concert. Om half tien is de installatie afgestemd en – gesteld en is het nog wachten op drummer Giannis, die helaas tot in de avond moest werken. Maar als die dan ook eindelijk gearriveerd is en redelijk snel zijn drukmkit in elkaar geschroefd heeft, is het alleen nog een kwestie van tijd tot de bassist en de zangeres opgedroogd zijn en dan kan het muziekspektakel beginnen!
Wat volgt is een schier eindeloze rij van prachtige nummers als Seven Nation Armee, Save From Harm, Come Together, One Way or Another, Sweet Dreams en weet ik veel hoeveel klassiekers nog meer. De meisjes dansen, de jongens drinken en sommigen wete deze prettige bezigheden te combineren. Ondertussen speelt de band of hun leven er vanaf hangt.
Na drie uur spelen kondigt Alexia mijn persoonlijke favoriet Misirlou (uit de film Pulp Fiction) aan met de woorden: ‘All right, everybody be cool, this is a robbery! Any of you f#cking pr!cks move, and I’ll execute every motherf#cking last one of ya!‘ Dat luidt de introductie van de bandleden en het einde van het concert in. Na nog enkele toegiften op luid verzoek van het veertigkoppige publiek, sterven de laatste tonen om 1.15 uur in de ochtend langzaam af en komt er aan de muzikale bijdrage van deze prachtige avond een einde.
Denk nu niet dat er aan het gezellig samenzijn ook direct een einde kwam. Dan ken je Corfu nog niet goed. De sfeer zit er nog steeds enorm goed in, de temperatuur is meer dan aangenaam en de meeste gasten, inclusief de bandleden, gaan tot in de kleine uurtjes door. Als om vijf uur in de ochtend de laatste gasten vertrekken, vallen wij beiden in een bodemloze put. Compleet uitgewoond, maar hondsgelukkig.
