Via Facebook, het is wél ergens goed voor, kwam ik er achter dat er weer een mooi muzikaal evenement aan zat te komen op Corfu. Ik dus naar Corfuland voor kaartjes, want als het om muziek gaat zijn wij beiden met een natte vinger over te halen. Zeker als het gaat om de mooie combi van rock en klassiek.
En daar kan je van spreken als een op Corfu bekende rockband genaamd Planet Caravan besluit om samen met het Mantzaros Wind Ensemble, een van de oudste philharmoniki’s van Corfu, een uitvoering te geven van … The Wall, het klassieke album van Pink Floyd.

Waarin een klein Grieks eilandje groot kan zijn. Op een pracht locatie, namelijk het monumentale Oude Fort van Corfu, is tegen een van de massieve muren van het fort een enorm podium gebouwd om de meer dan 50 musici met hun instrumenten te herbergen. Het decor en de entourage hadden niet beter gekozen kunnen zijn. De belendende muur is in al zijn kolossaliteit zeer aanwezig en schiet 50 tot 100 meter de lucht in. Ladies & Gentlemen, The Wall!

Naar goed Grieks gebruik arriveren we tijdens de introductie van de philharmoniki, de band en de dirigent. Gevolg is dat we veroordeeld zijn tot een plekje achterin. Maar dat hindert niets, het concert is in de wijde omtrek luid en duidelijk te horen. Aan alles is te zien en te horen dat dit een reusachtige operatie is geweest om op poten te zetten. Een lichtshow om van te kwijlen, een geluidsinstallatie en speakers die bij het echte Pink Floyd niet zou misstaan en drie man achter de knoppen van een aantal enorme mengpanelen.
En dan is daar natuurlijk de band, die wij al een paar keer aan het werk gezien hebben, en de philharmoniki. Ruim 50 man op het podium (waarvan het grootste deel nog niet geboren was op het moment dat Waters The Wall schreef) – en wie weet hoeveel achter de schermen – werken zich in het zweet om het dramatische meesterwerk van Roger Waters in muziek te verwoorden. Overbodig te zeggen dat het duizendkoppige publiek een geweldige avond had.

Nu hoor ik sommigen van jullie vragen: wat betaal je daar nu voor? Want misschien ga je wel eens naar een bandje in Nederland luisteren en dan weet je dat je aan de beurt bent bij de kassa. Ik kan mij zelf tenminste herinneren dat ik zo’n 15 jaar geleden eens naar Roger Waters zelf ging luisteren toen hij met zijn band optrad in Arnhem en 95 euro per kaartje afrekende. Nu was ik in de voorverkoop 70 euro kwijt. Maar ik ging wel met zeven kaartjes naar huis. Was ik student of werkeloos dan was ik voor de helft klaar geweest. Het zijn de kleine verschillen die het hem doen.
Hier wat bewegende beelden en een foto-impressie van het hele spektakel