Corfu is het meest noordelijke van de Griekse eilanden. Het ligt als een enorme smaragd te glimmen in de Ionische Zee, ter hoogte van de scheiding tussen Griekenland en Albanië. De hak van de Laars ligt op minder dan 200 kilometer afstand.
Het eiland kent een roerige geschiedenis. Vanwege de strategische ligging was het altijd zeer gewild bij rondom liggende naties die wilden expanderen. Het is dan ook bezet geweest door de Venetianen, de Russen, de Britten en andere ruwe jongens in hun tijd. Ook Napoleon heeft zijn sporen achtergelaten op Corfu en in de Tweede Wereldoorlog hebben de Duitsers er nog even lelijk huisgehouden.

Ook de Turken lieten hun oog ooit op Corfu vallen, maar tot grote vreugde van haar bewoners, zijn pogingen om Corfu tot het Osmaanse Rijk te annexeren altijd mislukt. Met dank aan Spyridon, zeggen de Corfioten nog steeds.
Hoe dan ook, in 1864 hebben de Britten het eiland weer terug gegeven aan Griekenland. Met dank aan de verschillende bezetters kent Corfu een cosmopolitische atmosfeer, die vooral in de hoofdstad Kerkyra (of Corfu Stad) veelvuldig tot uiting komt en door de kenners herkend wordt.
Het eiland is rijkelijk begroeid vanwege het vochtige klimaat en het advies van de Venetianen tijdens hun heerschappij om olijfbomen te planten. De aarde op Corfu blijkt namelijk bij uitstek geschikt te zijn voor de aanwas van olijfbomen. Nou, die raad hebben de Corfioten ter harte genomen, het eiland staat vol met olijfbomen. Olijfolie van Corfu is tot op de dag van vandaag nog steeds hooglijk gewaardeerd. Vergelijkingen geven telkens weer hetzelfde resultaat: de olijfolie van Corfu is zachter, smakelijker en schoner dan die van andere producenten in de Mediterranee. Ben je hier dus op vakantie, neem een flesje olijfolie van Corfu mee naar huis.

Religie en Corfu

Verreweg de meeste Grieken zijn Orthodox, al zijn er ook Rooms Katholieken onder de bevolking. De rest wordt verdeeld onder Jehovah’s Getuigen en de Joodse religie. Corfu Stad kent dan ook een redelijk grote Joodse buurt, met als middelpunt de Joodse synagoge. Aan de voet van het Nieuwe Fort staat ook het monument ter gedachtenis aan de Joden die in WW2 zijn omgekomen.

Spiridon, de redder van Corfu

Veel van de bewoners van Corfu geloven min of meer nog steeds dat hun eiland alles te danken heeft aan hun beschermer Spyridon. Deze zogenaamde heilige heeft niet alleen voorkomen dat de wrede Moor de regie over Corfu in handen kreeg, maar heeft er persoonlijk voor gezorgd dat Corfu in goeden doen kwam. Als dank geven veel gelovigen hun eerstgeborene de naam van hun beschermheer: Spyros als het een jongetje is en Spyridoula voor een meisje. Nou, dat zal hij leuk vinden.
Zijn gemummificeerde lichaam is nog steeds te bewonderen in de naar hem vernoemde kerk in Corfu Stad. Viermaal per jaar wordt Spyridon van stal gehaald om bij verschillende processies en vieringen door de stad gesjouwd te worden. Hij is dus niet altijd thuis.

Economie en Corfu

Voordat het toerisme op Corfu haar intrede deed, leefde het eiland van de opbrengst van de zee en de aarde. Eerder genoemde winning van olijfolie en andere agrarische producten zorgden ervoor dat de Corfioten geen honger hoefden te lijden. Ook bevissing van de rijke wateren om het eiland hebben weliswaar geen grote rijkdom gebracht, maar toch mochten de bewoners van Corfu niet klagen over hun levensstandaard. Het resulteerde zelfs in een paar kleine ‘industrieën’:

• Zoutproductie – Corfu kent enkele zogenaamde zoutpannen. Deze zoutwinningsgebieden worden Alikes genoemd, naar het Griekse woord voor zoutvlakte. Zout wordt niet langer zo gewonnen, maar enkele overblijfselen van deze industrie zijn nog te bewonderen bij het Kerkyra Golf Hotel in Potamos en in de omgeving van Lefkimi. Daar is men zelfs zover gegaan om enkele van de originele gebouwen in hun oude glorie te herstellen. Dat is op zich heel bijzonder, want de Griek heeft over het algemeen niet veel op met het verleden, alleen het nu telt.
• Olijfproducten – Corfu telt meer dan vijf miljoen Olijfbomen. De meeste mensen denken dat er alleen – of hoofdzakelijk – olie gewonnen wordt van de olijfboom. Dat mag nu zo zijn, in vroeger tijden was dat echter zeep. Tot op vandaag de dag wordt er nog steeds olijfzeep geproduceerd. Vlakbij het centrale punt van Corfu Stad, het San Rocco Plein, is nog steeds een familiebedrijfje gevestigd dat zich bedruipt met het produceren van olijfzeep op de ambachtelijke manier.
  Verder zijn er natuurlijk de olijfhouten voorwerpen welke als souvenir gekocht kunnen worden. Van olijfhouten jongeheren, die merkwaardig genoeg ook als dopopener gebruikt kunnen worden, tot aan knoflookstampers, schalen, siervoorwerpen en gebruiksartikelen doen het prima als aandenken aan een heerlijke Corfu vakantie.
  Overigens is het aan te raden keukenattributen van olijfhout aan te schaffen. Vanwege de hoge dichtheid van het hout neemt het minder luchtjes op dan graniet en metaal.
• Honing -Vanwege de grote variatiteit aan wilde bloemen op Corfu, is de honingproductie nog steeds een welkome bron van inkomsten. Honing op Corfu gewonnen is namelijk bijzonder smakelijk. Toch is de honingindustrie niet meer van die proporties als van enkele decennia geleden. Het is nu meer een aandenken aan Corfu voor de honderdduizenden toeristen die het eiland elk jaar bezoeken. Bij vele lokale winkeltjes is dit product in al zijn oorspronkelijkheid nog steeds te koop.

Literatuur

De schoonheid van Corfu is door de eeuwen heen bezongen, beschreven, verdicht, in de rotsen gebikt en op andere manieren voor het nageslacht bewaard gebleven. Homerus beschreef Corfu al als de thuishaven van de Faiaken, een zorgeloos en gastvrij volkje dat leefde van de wind. Lees hier wat de Ilias van Homerus er over te vertellen heeft.
Iets meer eigentijds, al zijn ze al een tijdje niet meer onder ons, zijn de gebroeders Durrel. Lawrence en Gerald Durrell hebben beiden op Corfu gewoond. Lawrence’ Witte huis in Kalami, aan de oostkust van Corfu is nog te bezichtigen. Beiden hebben van de gelegenheid gebruikt gemaakt om de zeden en gewoonten van hun medebewoners (Lawrence) en de hen omringende natuur (Gerald) in woord en gedicht wereldkundig gemaakt.
Een beroemde tijdgenoot van de broertjes Durrell genaamd Henry Miller was lyrisch over Corfu en schreef er boekenvol over. De bekende Britse poëet Edward Lear schreef zijn beste werk op het Groene Eiland. Het eiland is nog steeds een grote inspiratiebron voor kunstenaars.
Must Read tijdens je Corfu Vakantie:

• Prospero’s Cell – Lawrence Durrell
• My Family and Other Animals – Gerald Durrell
• The Colossus of Maroussi – Henry Miller
• Een feestmaal op Corfu – Emma Tennant
• Hellas – A Portrait of Greece – Nicholas Gage