Wij zaten net het eerste broodje van onze vakantie op Corfu te smeren, toen onze nieuwe buurman vroeg of wij nog lekker geslapen hadden.

Interessant om te zien: een schriel katje in gevecht met een slang van bijna een meter. Wie zal dat winnen, vroegen wij ons af…

Of ik kon helpen bij de organisatie van een bruiloft op Corfu. OK, ik ken wat mensen, dus, ja. Ken je toevallig ook een fotograaf, vroeg ze. Eh, ja, die ken ik wel

Ik word wakker van het gebeier van onze plaatselijke koster. Huh? Het is vandaag toch woensdag? Misschien een begrafenis of andere ceremonie

Crisis? What crisis?, schoot mij door het hoofd toen ik hordes feestende Grieken aan mij voorbij zag trekken. Katten, zeelieden, smurfen, Kuifje, Donald Duck…

Ik verdwaalde hopeloos in Afra, een klein dorpje op Corfu. Tierend reed ik een half uur in de rondte, hopend het doel van mijn reis te vinden. Niet dus!

Ik waan mij totaal alleen in de verlaten fabriek aan de haven van Corfu. Wanneer ik een gammele trap beklim, hoor ik ineens een geluid. Ben ik niet de enige?

Ik waan mij totaal alleen in de verlaten fabriek aan de haven van Corfu. Wanneer ik een gammele trap beklim, hoor ik ineens een geluid…

Boven het rumoer van een vol Grieks restaurant uit klinkt plotseling het getokkel van een gitaar. Alle aanwezigen beginnen te zingen…

De Grieken houden van feesten. Wat doe je dus als er een feest aan zit te komen? Dan geef je van te voren een groot feest!

Plotseling zie ik een kronkelend bergpad. Dat is mij te machtig en ik verlaat de gebaande paden. Wat zal ik tegenkomen?

Tijd is een vreemd begrip. Ongrijpbaar, ondefinieerbaar, ontastbaar. Gewoon 86400 seconden per dag voor iedereen, that’s it. Toch zijn er verschillen van beleven…